Medytacja tygodnia
Propozycja kontemplacji ewangelicznej wg Lectio Divina
6 marca 2011 r.
IX NIEDZIELA ZWYKŁA - A
I. Lectio:
Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Nie każdy, który Mi mówi: "Panie, Panie!", wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: "Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia, i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia?" Wtedy oświadczę im: "Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości!" Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i uderzyły w ten dom. On jednak nie runął, bo na skale był utwierdzony. Każdego zaś, kto tych słów moich słucha, a nie wypełnia ich, można porównać z człowiekiem nierozsądnym, który dom swój zbudował na piasku. Spadł deszcz, wezbrały potoki, zerwały się wichry i rzuciły się na ten dom. I runął, a upadek jego był wielki".
(Mt 7,21-27)
II. Meditatio:
Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: "Co Bóg mówi do mnie?"
Pewien człowiek otrzymał wielki, pięknie zapakowany prezent. Po otwarciu pudełka (pudła), okazało się, że w środku jest ono puste. Początkowy, ogromny entuzjazm i radość obdarowanego zamieniły się w równie ogromne rozczarowanie i smutek. Pan Bóg podarował nam słowo. Każde z Jego słów kryje w sobie miłość, jest twórcze i pełne życia. On pragnie, aby i nasze słowa, które my Jemu ofiarujemy nie były puste, miały pokrycie w życiu, w naszych czynach. Tym bardziej słowa, które otrzymujemy od Niego. On pragnie, abyśmy zamienili je w czyn. U Pana Boga słowo jest zarazem Jego czynem. Co On mówi, to się staje. To człowiek w swej słabości potrafi oddzielić słowo od czynu, teorie od praktyki. Potrafi pięknie godzinami mówić o walce z głodem i nic nie uczynić, aby nakarmiono choć jednego głodnego. Ci nie wpuszczeni do królestwa Bożego to teoretycy Ewangelii, dysponujący ogromną wiedzą na temat Jezusa i Jego nauki. W ich zaś życiu darmo byłoby szukać śladów obecności tej nauki. Ono jest p!
ełne pomysłów, realizacji, dokonań, dodajmy: ich pomysłów, ich realizacji, ich dokonań. Oni w życiu bardzo chętnie wypisują Imię Jezus na transparentach, bilbordach, ale w ich sercu to już nie ma miejsca dla tego Imienia. Oni chętnie tym Imieniem się posługują, ale dla własnych, przyziemnych celów, dla własnej chwały. W ich życiu Jezus jest "od brudnej roboty", oni od oklasków i nagród. Oni słuchają Pana Boga jednym uchem a drugim to słowo natychmiast zostaje usunięte z ich wnętrza na zewnątrz, by "broń Boże" przypadkowo nie trafiło do ich serca. Oni nawet w swej najlepszej wersji nie przypominają gleby podobnej do drogi. Ich życie przypomina piękny, wspaniały, wielki dom zbudowany na piasku. Jego upadek to kwestia dłuższego lub krótszego czasu. A kiedy do niego dojdzie zawsze jest wielki i z hukiem.
Jeśli pragniesz, aby kiedyś Pan przyznał się do Ciebie przed Ojcem, Ty codziennie przyznawaj się do Niego przed światem i ludźmi. Uważnie słuchaj Jego słów i zamieniaj je w czyn, czyn miłości. Buduj dom swego życia na skale Bożego słowa. Taki dom oprze się największym zawieruchom i burzom. Mieszkać w takim domu to szczęście, to przedsmak mieszkania w domu Ojca Niebieskiego.
Pomodlę się za głosicieli słowa Bożego, za słuchaczy tegoż słowa, aby jedni i drudzy zamieniali je w czyn na chwałę Boga i pożytek ludzi.
III Oratio:
Teraz ty mów do Boga.
Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
W Niech Twoje oblicze zajaśnieje nad Twym sługą:
wybaw mnie w swym miłosierdziu.
Bądźcie dzielni i mężnego serca,
wszyscy, którzy ufacie Panu...
(Ps 31,17.25)
IV Contemplatio:
Trwaj przed Bogiem całym sobą.
Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Bądź dla mnie, Panie, skałą ocalenia
*****
opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS
Centrum Formacji Duchowej - www.cfd.salwatorianie.pl )
Poznaj lepiej metodę kontemplacji ewangelicznej według Lectio Divina:
http://www.katolik.pl/index1.php?st=cale&typ=lectio
__________Copyright (C) www.Katolik.pl 2000-2010 ____________
MOCNE SŁOWA BOGA.Skłaniają do refleksji nad fundamentem mojego życia.Tak wiele moich rozwiązań budowanych na piasku i wszystko się zawaliło.Tak wiele odrzuceń słowa,bo nie było wcielenia i odpowiedzi życiem.Tak wiele rutyny, powierzchowności,przyzwyczajenia...
OdpowiedzUsuńProszę,pomóż mi Panie budować moją codzienność na skale i pokaż to co buduję na piasku.
Dziękuję za modlitwę.Wierzę,że słuchane słowo zamienię w czyn na chwałę Boga i pożytek ludzi.
Może podzielę się tym światłem,które przyszło mi
OdpowiedzUsuńw czasie Eucharystii.To budowanie na skale i na piasku dotyczy naszego życia duchowego,bo od niego tak wiele zależy.Możemy zachwycić się
Panem Bogiem w trakcie rekolekcji,nabożeństwa,
częściowej formacji i wydaje nam się,że już wszystko wiemy,mamy silną wiarę,już rozeznajemy
kiedy Bóg mówi,nie mamy problemów z kuszeniem
złego...i wtedy kiedy ten fundament stały ma być budowany my go kończymy,a budujemy ten na piasku.
Od tego czym żyję i kto jest w moim sercu wypływają pragnienia ,jakie one są rozeznajemy po owocach.Rozpoczynający się niedługo Wielki
Post będzie czasem kiedy będziemy uczyć się stawiać fundament na skale.Czasami będzie to wymagało zburzenia tego co i tak się rozwala...
pamiętajmy,że Jezus nam pomoże i jeżeli zaprosimy GO do współpracy da nam bardzo wiele.